‘De kans dat ze het niet zouden redden was heel groot’
De dochters van Susan (30) zaten samen in een vruchtzak, zonder tussenschot, en deelden een placenta. De aanstaande tweelingmoeder had daardoor een heel spannende zwangerschap. ,,De gynaecoloog dacht dat het niet goed zou komen.”
Het komt slechts in 1 procent van de gevallen voor dat een eeneiige tweeling alles deelt. Dat is een gevolg van een late splitsing van het vruchtje. Als de deling niet volledig is, kan er een Siamese tweeling ontstaan. Dat laatste was precies waar de verloskundige van Susan rekening mee hield toen ze bij tien weken zwangerschap zag dat het om een monochoriale-monoamniotische (mono-mono) tweeling ging.
‘Ik wilde alleen de succesverhalen horen’
,,Het is schrikken als je zulk nieuws krijgt”, vertelt Susan. ,,Mijn partner zat op dat moment in het buitenland, dus ik was met mijn moeder en schoonmoeder naar de afspraak gegaan. Gelukkig konden we twee weken later samen terecht in het ziekenhuis voor nog een echo. Daar zagen ze dat er slechts een centimeter tussen de buikjes van de kinderen zat, maar dat ze wel los van elkaar waren. Wat een opluchting was dat!
De arts legde uit dat het een risicovolle zwangerschap ging worden, maar noemde geen percentages. Dat vond ik fijn, want ik wilde het niet weten. Ik heb ook niet gegoogeld. Mijn omgeving deed dat natuurlijk wel, maar als er iemand over begon, zei ik: ik wil alleen de succesverhalen horen. Ik wilde vertrouwen op mijn gevoel dat het allemaal goed zou komen.
Mijn zwangerschap was top. Elke twee weken kreeg ik een echo in het ziekenhuis. Een extra controle is nooit nodig geweest. De kinderen groeiden goed en ik voelde ze ook steeds. Al die tijd wist ik: als alles goed blijft gaan, worden ze op 28 november – met 32 weken – geboren. Heel raar is het dat je dat al zo vroeg weet.
‘We aten gebak toen ze levensvatbaar waren’
Toen ik 26 weken zwanger was, haalden we gebak. De baby’s waren levensvatbaar en dat wilden we vieren. Ik heb tot 28 weken doorgewerkt. Ze bleven zitten tot de afgesproken datum en werden met 32 weken en een dag geboren via een geplande keizersnede. Ik reed zelf in de auto naar het ziekenhuis, daar werd ik ontspannen van. Niet veel later hadden we twee gezonde dochters. Ze wogen allebei 1865 gram. Ze hebben ze meermaals gewogen, omdat ze het niet konden geloven dat het gewicht exact hetzelfde was. Ze dachten dat ze een kind dubbel hadden gewogen.
Emma en Sanne waren klein, maar helemaal gezond. Ze hoefden niet aan de beademing, maar moesten wel een aantal weken in het ziekenhuis blijven. Op kerstavond mochten we ze mee naar huis nemen, heerlijk was dat. Toen we later voor controle bij de gynaecoloog kwamen, zei ze: ‘Ik had nooit verwacht dat jullie hier met een dubbele kinderwagen zouden staan’. Ze gaf toen toe dat ze had gedacht dat het niet goed zou komen, omdat de meiden aan het begin zo dicht tegen elkaar aan zaten. Het risico op het afknellen van de navelstreng van een van de twee, of allebei, was groot. En de kans dat ze het niet zouden redden dus ook.
‘Twee gezonde meisjes: zo bijzonder!’
Dat alles zo goed is gegaan, voelde – en voelt nog steeds weleens – onwerkelijk. Je houdt er onbewust toch de hele tijd rekening mee dat het fout kan gaan. Ik vind het zo bijzonder dat we nu twee gezonde meisjes van – intussen – drie jaar hebben!”
Wat is monochoriaal-monoamniotisch?
Het komt zelden voor dat een tweeling zowel de placenta als de vruchtzak deelt en dus monochoriaal-monoamniotisch is. Dit houdt een risicovolle zwangerschap in, omdat de navelstrengen van de foetussen met elkaar verstrengeld kunnen raken. De reden dat de foetussen geen eigen vruchtzak hebben, is een late splitsing van het vruchtje: acht tot twaalf dagen na de bevruchting. Een monochoriale-monoamniotische tweeling is altijd eeneiig.
TIP
Tip van Susan voor aanstaande moeders van een mono-mono tweeling: ,,Zoek niet te veel informatie op. Vertrouw op je lichaam en op dat het goed komt.”
Foto’s: Privé beelden
