Gedicht van een tweelingmoeder: als de roze wolk er niet is…
Annemieke is moeder van tweeling Bas en Tom en weet als geen ander dat de roze wolk er niet altijd meteen is. Ze schreef er een gedicht over. Mooi! En wellicht herkenbaar…
Ik loop de plaatjes langs
De tijd vliegt voorbij
Het gevoel dat steeds meer vervaagt
Alleen de foto’s resten mij
Kon ik nu maar even terug
Terug naar het begin
Want wat ik nu voor jullie kan zijn
Zat er toen voor ons niet in
Mijn hoofd zat veel te vol
Mijn lichaam was zo op
en de zware gedachten
hielden maar niet op
In de war en verdrietig
En jullie waren te klein
Om maar te kunnen begrijpen
Dat ik nog geen moeder kon zijn
Ik heb zo veel gemist
En het echte gevoel ben ik kwijt
Slechts vage herinneringen
En knagende spijt
Kon ik maar even terug
Terug naar het begin
Ik zou ons dan willen zeggen
Het krijgt heus wel zin
Ik knuffelde jullie dan extra
Zou milder voor mezelf zijn
En zou jullie vertellen
Dit duurt allemaal maar even
en dan wordt het echt fijn
Ik zou meer opslaan
Van wat ik voelde en wat ik zag
Zou intens genieten van iedere traan en iedere lach
En …
ik omarmde..
iedere..
dag
Foto: privé beeld
