‘Ik miste door hun komst wel een stukje aandacht’
Nadine (36) heeft drie zusjes. Larissa en Carina zijn een tweeling. Hoe was het voor Nadine om op te groeien als zus van een meerling? Ze vertelt het in de rubriek De broer/zus van…
Kun je je het grote nieuws nog herinneren?
,,Jaaaa! Ik was ‘al’ zes jaar toen mijn ouders me vertelden dat mama niet één maar twee baby’s in haar buik had. Ze hadden een videoband met daarop de echo. Ik snapte er niet heel veel van, maar door die beelden ging het idee wel meer leven.”
Hoe vond je het toen je zusjes eenmaal waren geboren?
,,Ik weet nog goed dat ik ze voor het eerst zag in het ziekenhuis. Ze waren zo klein en schattig. Dat vond iedereen, dus ik voelde me als grote zus wel een hele tijd de grote lomperik. Als we boodschappen deden, moest ik soms buiten wachten met de kinderwagen omdat deze te breed was voor het gangpad. Dat trok natuurlijk wel de aandacht, zo’n kleuter met die grote wagen.”
In hoeverre veranderde jouw rol door hun komst?
,,Veel! Ik werd echt een klein moedertje. Ik miste natuurlijk wel een stukje aandacht, maar kreeg dan weer bevestiging van mijn rol als grote zus omdat mensen zeiden dat het fijn was dat ik mijn moeder zo goed hielp. Ik heb heel veel luiers verschoond en hielp met uit bed halen en aankleden. Mijn twee jaar jongere zusje Mirella was echt mijn maatje. Door de komst van de baby’s was ik veel meer een team met mijn moeder en dat vond ik óók heel leuk.”
Heb je nog leuke anekdotes over vroeger?
,,Met eten was het altijd chaos, dat weet ik nog goed. Mijn vader zette plastic schrootjes tegen de muur, zodat we die in elk geval konden aflappen. We hadden een ronde tafel en ik zat tussen de tweeling in. Aan de andere kanten zaten dan mijn vader en moeder. Ik weet ook nog dat we één grote box hadden, maar dat ze daar al snel niet meer samen in konden. Dan had de één weer een bloedend oor en de ander een kras in haar gezicht. Ze waren samen wel ondeugender dan wij als eenlingen. Ze zijn een keer stiekem naar het tuinhuisje gegaan en hebben toen aanmaakblokjes gegeten. Ze moesten meteen naar het ziekenhuis.”
‘Vriendinnen voor het leven’
Hoe is jullie band nu?
,,We zijn vriendinnen voor het leven! Het voelt alsof we met z’n vieren in balans zijn, al heb ik wel het gevoel dat de verbinding tussen de tweelingzussen nog sterker is. Larissa woont in Zuid-Afrika. Ik voel echt een gat in ons gezin als zij er niet bij is, maar Carina mist haar nog erger denk ik, en andersom geldt dat ook. Als ze niet bij elkaar zijn, denken ze wel vaak op hetzelfde moment aan elkaar. Ze waren pas samen een paar dagen weg en toen zeiden ze dat ze ook steeds tegelijk naar de wc moesten.”
Ben je weleens jaloers op hun relatie?
,,Niet jaloers, maar ik vind het wel heel mooi en bijzonder wat zij samen hebben. Als de een wat minder uitgesproken is, doet de ander het woord. Ze kunnen altijd op elkaar terugvallen. Ze waren al snel zelfverzekerder dan ik als eenling was. Ze moesten ook altijd opboksen tegen elkaar en daardoor leerden ze snel en haalden ze een stuk kracht in elkaar naar boven.”
Heb je nog een tip voor andere broers/zussen van een tweeling?
,,Ontdek wat jouw kwaliteiten zijn in het gezin. Iedereen is uniek en heeft zijn of haar eigen plek. Buiten dat kun je wel heel veel van elkaar leren. Dat vind ik het meest waardevolle aan het hebben van – in mijn geval – mijn zussen.”
Foto’s: privé beelden
