‘Ik schaam me nu voor mijn reactie van toen’
Tessa was verrassend snel zwanger en kreeg er meteen twee! Dat was op z’n zachtst gezegd een shock. ,,Ik riep gelijk dat ik dat niet wilde. Dat ik er gewoon maar eentje wilde.”
Ik was verrassend snel zwanger. Om precies te zijn al na één maand. Een ontzettend groot geluk, maar het was ook spannend. Hoe ging ik dat doen, moeder zijn? Mijn leven zou gaan veranderen, dat wist ik gelijk. De eerste weken vond ik zó spannend. Je hebt alleen die positieve test in je handen en verder weet je nog niets. En dus leefde ik toe naar de eerste echo. Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Maar dat kamertje, die vrouw, dat moment, die dag… Ik ga het nooit meer vergeten. Het was voor het eerst dat ik hoorde dat ik een tweelingmoeder zou gaan worden…
Ik? Echt? Nee toch? Dat kon toch niet? Wát? Ik kon de woorden van de verloskundige maar niet bevatten. ‘Je krijgt er twee! Ik zie twee vruchtzakjes en er zit in allebei een hartslagje! Kijk!’. Ik zag het ook. Twee. Twee baby’s. Ik riep gelijk dat ik dat niet wilde. Dat ik er gewoon maar één wilde. Ze lachte een beetje: ‘Maar mevrouw, dit is toch prachtig? Hier dromen zovelen van!’. Ik dus niet. Ik huilde alleen maar.
Andere koek
Na een tijdje kwam pas het blijere besef. Ik moest gewoon zó aan het idee wennen. Natuurlijk wilde ik kinderen en wilde ik er wel meer dan één. Maar het ging al allemaal zo snel en dan ook nog een tweeling. Dat is echt andere koek dan één baby. Ik vond het meer dan spannend, ik wist niet hoe ik het allemaal moest doen, die zwangerschap met twee baby’s in de buik. En hoe moest het dan daarna, met twee kinderen tegelijk? Zou ik het wel leuk vinden?
Ik twijfelde aan alles. Ik maakte me zorgen om mijn buik, mijn lijf. Ik maakte me zorgen over mijn gevoelens, emoties. Of ik wel een beetje een blije moeder zou gaan worden. Het was niet de zwangerschap die ik had verwacht. En misschien had ik er ook niet op gehoopt, op een meerling. Maar het was zo. En het ging echt gebeuren.
Maanden wennen
De dag dat ik hoorde dat ik een tweeling zou krijgen was moeilijk. Ik was niet blij, maar wilde dat wel zijn, want ik voelde me anders schuldig tegenover mijn kindjes, die toen nog heel klein waren: pas 8 weken. Ik hield al van ze, maar ik was ook in shock. Hoe kon ík moeder worden van een tweeling? Tweelingen zijn iets voor anderen, die komen niet in mijn familie voor. Ik had echt weken, misschien wel maanden nodig om aan het idee te wennen.
Eigenlijk lukte het niet eens in de zwangerschap om het helemaal te begrijpen. Twee kinderen, wie kan zich daar op voorbereiden? Ik denk niemand. Ik in elk geval niet. En ik neem het mezelf niet zo kwalijk. Ik denk dat het juist normaal is dat je niet alles gelijk weet als je zwanger bent. Alles is nieuw als je moeder wordt: niet zo gek dat je aan die nieuwe fase moet wennen. En dat dat tijd nodig heeft.
Niet blij
Pas nu ik al bijna negen maanden moeder ben van Bodi en Daaf weet ik hoe speciaal het is. Nu weet ik hoe mooi het is om een tweeling te hebben. Hoe bijzonder het voor mijn jongens zal zijn in hun leven, dat ze altijd een broertje bij zich hebben. Dat ze opgroeien met die beste vriend. En dat ik hun moeder mag zijn, is mijn grootste geluk. Ik kan nu heel vaak terugdenken aan die eerste echo. En dan denk ik: waar maakte ik me zorgen om?
Natuurlijk houd je onvoorwaardelijk van je kinderen als moeder. En nu denk ik: o wat erg, dat ik niet blij was met het nieuws van een tweeling. Ergens schaam ik me nu voor mijn reactie toen. Maar des te blijer ben ik dat ik nu intens geniet van mijn kinderen en niets anders nog uitmaakt. Mijn jongens zijn alles en maken me gelukkiger dan ik ooit had verwacht.
Wat zou ik graag die verloskundige nog eens bellen om te vertellen hoe fijn het leven nu is, met mijn mannetjes.
Meer van Tessa zien? Je kunt haar volgen op Instagram.
Foto: Tessa
