‘Ik zei: het is er wel echt één toch?!’
Linda is moeder van vier jongens en heeft dus een ‘huisje vol testosteron’. Ze blogt over de ontdekking van de tweelingzwangerschap. ,,Ik zei: het is er wel echt eentje toch?!”
Mijn naam is Linda en ik ben 30 jaar. Ik ben samen met Peter de ouders van Jesse (7), Noud (4), Ties & Stef (1,5), vier knappe mannen (als ze vervelend zijn, noemen we ze ook wel ‘de terroristen’). Ik ben dus een echte jongensmoeder met vijf mannen in huis, ik noem het daarom ook wel mijn ‘huisje vol testosteron’. In het dagelijks leven werk ik drie dagen als doktersassistente op de polikliniek gynaecologie in het ziekenhuis.
Miskraam
Na twee kinderen was wat ons betreft het gezin nog niet compleet en wilden we gaan voor een derde. Na een eerdere miskraam was de eerste echo dan ook ontzettend spannend. Gelukkig zagen we al vrij snel een kloppend hartje. De echoscopist keek alleen wel erg lang… Ik vroeg haar ‘het is er wel echt één toch’? Toen veranderde het beeld en zagen we twee kloppende hartjes op het scherm. We waren stil, beiden compleet lamgeslagen. We keken elkaar aan en moesten toen vooral lachen… dit kon ook alleen ons maar overkomen!
Inmiddels is dit zo’n verhaal voor op feestjes geworden. Die vrienden die eerst twee jongens hadden en toen ineens een tweeling kregen, waarvan ze eerst dachten dat het meisjes waren. Want ook dat feest hebben we nog gehad. Vier weken in de veronderstelling geleefd dat ons gezin evenredig verdeeld zou worden. Maar kijk nu: ik ben zwaar in de minderheid!
Moeilijk met mezelf
Na de komst van Ties & Stef heb ik het best moeilijk met mezelf gehad. De zwangerschap was complex en het is een wonder dat ze beiden gezond ter wereld zijn gekomen. Ik was moe, uitgeput en zat niet lekker in mijn vel. De jongens huilden veel, ik was een soort van overspannen. Gelukkig ontdekte ik dat het me hielp om te gaan schrijven, eerst klein en vooral voor mezelf. Maar uiteindelijk gingen mijn verhalen de wijde wereld in. Ik wilde dat mensen zouden weten dat deze tweeling niet alleen maar heel leuk, lief en schattig is, maar dat het een wonder is dat ze er allebei zijn.
Inmiddels gaat het goed, iedereen lijkt zijn plekje in het gezin weer te hebben gevonden en ik kan eindelijk genieten van al die mannen in mijn huis. Het is druk, soms stom, maar ook vooral heel leuk en bijzonder om een tweeling in huis te hebben. Omdat het wat mij betreft echt anders is dan een eenling – je komt gewoon ALTIJD handen tekort – vind ik het leuk om erover te schrijven en jullie mee te nemen in mijn leuke, maar ook minder leuke momenten als tweelingmoeder en mama van vier.
Weetjes over mij:
- Sinds de komst van Ties & Stef ben ik makkelijker geworden als moeder.
- Ik slaap sinds zij er zijn nooit een hele nacht door.
- Na vier zwangerschappen lijken mijn hersens wel pudding, ik vergeet veel.
- Ik hecht veel waarde aan familie en vriendschappen.
- De laatste keer dat ik in een sportschool ben geweest, is twee jaar geleden.
- Ik ben een echte zoetekauw.
- Sinds de komst van de kinderen ben ik snel emotioneel.
- Als ik boos ben, ga ik huilen.
- Tot twee jaar geleden lustte ik geen koffie, nu kan ik niet meer zonder.
- Ik had nooit gedacht vier kinderen te krijgen, zeker geen vier jongens en al helemaal niet een tweeling.
Ik vind het leuk om deze dingen met jullie te delen, zodat jullie nog net iets meer te weten komen over mij. Als laatste wil ik nog met jullie delen wat mijn mindset echt heeft veranderd en heeft gebracht waar ik nu ben: je moet je leven/de situatie accepteren óf veranderen.
Linda en haar gezin volgen op Instagram? Dat kan hier!
Foto’s: VoorBeeldig Fotografie
