Kersttweeling – ‘Mijn man zette op Facebook: onze herberg is vol!’
Esther wilde niet echt meer wachten tot na de kerstdagen, dus werd ze op 24 december ingeleid. Die avond beviel ze van twee echte kerstkinderen: tweelingdochters Suze en Nova.
,,Ik kwam net terug van een vakantie naar Turkije toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Ik voelde me niet extreem misselijk of moe, dus ik had totaal geen vermoeden van een tweeling in mijn buik. Toen ik bij de verloskundige kwam, werd het al gauw duidelijk dat ik zwanger was van twee kindjes. Een eeneiige tweeling! Dat moest ook wel, want tweelingen komen niet voor in onze families. Totaal in paniek en vol ongeloof gingen we naar huis. Volgens de verloskundige was ik rond 22 januari uitgerekend en al snel kwam het besef dat een tweeling geen 40 weken in de buik blijft zitten, dus dat we misschien wel twee kerstkindjes zouden krijgen.
‘Toen ze de 27e zei, raakte ik een beetje in paniek’
De zwangerschap verliep best goed, ik ben drie keer naar het LUMC geweest in Leiden, omdat de bloeddoorstroming bij baby 2 te langzaam was. Gelukkig is dit allemaal vanzelf weer goed gekomen. Met de gynaecoloog was de afspraak gemaakt dat we na 37 weken zouden gaan inleiden, dat zou precies op 1e kerstdag vallen. Daar kon het ziekenhuis niet aan beginnen, dus zou ik eigenlijk 27 december komen om te worden ingeleid.
Op 22 december werd ik ‘s morgens wakker en had ik wat vocht verloren. Dit voelde niet prettig, dus ik nam contact op met het ziekenhuis. Ik moest direct komen, want het zou vruchtwater kunnen zijn. Gelukkig was dit niet het geval. Dus toch de 27e. Maar toen ze dat zei, raakte ik een beetje in paniek. Ik wilde eigenlijk helemaal niet wachten tot na de kerstdagen. Dan zou vast iedereen me gaan appen en bellen, daar zat ik niet op te wachten. En ik begon ook behoorlijk moe te worden. Slapen was niet heel fijn meer en ik had ook al een zoon van drie jaar, die natuurlijk ook aandacht vroeg.
‘De dj’s mochten uit het Glazen Huis en ik had persdrang’
Gelukkig mocht ik toen op 24 december om 7.00 uur komen om me te worden ingeleid. Ik heb een tabletje gehad en dat heeft zijn werk gedaan. Ik had 2 cm ontsluiting en mijn vliezen werden gebroken. De weeën kwamen goed op gang en de bevalling verliep zonder complicaties. Op het moment dat de dj’s uit het Glazen Huis werden gehaald, riep ik dat ik naar de wc moest. Ik had duidelijk persdrang en zo gebeurde het dat ik op kerstavond 2015 beviel van twee prachtige, kerngezonde dochters, Suze en Nova. Mijn man postte die avond op Facebook: ,,Onze herberg is vol!”
De verloskundige vertelde dat ik de volgende morgen al wel weer naar huis mocht, maar omdat de meisjes met 36.6 geboren zijn, wilde de kinderarts de dames toch ook nog even bekijken. Al gauw bleek dat de meiden toch 24 tot 48 uur ter observatie moesten blijven in het ziekenhuis. Natuurlijk zijn mijn ouders en schoonouders nog heel snel naar het ziekenhuis gekomen om op kerstavond de dames te bewonderen. Nadat ze aangekleed waren, hebben we geprobeerd nog wat te slapen.
‘Op Eerste Kerstdag werden we gewekt door kerstmuziek’
Uiteindelijk werden we om 7.00 uur op Eerste Kerstdag gewekt door de kerstmuziek die klonken door de gangen van het ziekenhuis. Zo bijzonder was dat. Daar lagen we dan samen op Eerste Kerstdag in het ziekenhuis met onze kerstkindjes. We kregen een heerlijk uitgebreid ontbijt met kerststol, croissantjes en een eitje. Na het ontbijt kwam onze zoon Bret zijn twee zusjes bewonderen. Nog zo’n bijzonder moment! Ook mocht ik van het speciale kerstmenu een gerecht kiezen voor de avond. Die dag kwamen ook onze broers met hun gezinnen bij ons op visite om de nieuwste wereldburgers te zien.
Overal in het ziekenhuis hingen kerstversieringen en lampjes. Het gaf toch een heel ander gevoel als bij de bevalling van mijn eerste, dat was gewoon in oktober. Helaas werd Suze steeds geler en moest ze naar een andere afdeling om onder een lamp te liggen. Daarom moesten we ook Tweede Kerstdag nog in het ziekenhuis blijven. Wederom kregen we een heerlijk uitgebreid ontbijt en mocht ik van de aangepaste kaart een gerecht kiezen. Op deze dag kwamen twee vriendinnen langs en natuurlijk kwamen de opa ‘s en oma’s ook nog even knuffelen.
‘Het is niet een heel handige dag om een verjaardag te vieren’
Uiteindelijk mochten we 28 december naar huis. Het werd een kerst om nooit te vergeten. Nu de dames twee worden en ik dit zo opschrijf, beleef ik alles weer even opnieuw. Toch vier ik hun verjaardag anders dan die van mijn oudste. Ik probeer er rekening mee te houden dat mensen ook kerststress hebben en het niet een heel handige dag is om een verjaardag te vieren. Maar goed, voor ons is en blijft het elk jaar op 24 december feest. En dat moet gevierd worden!”
Foto’s: Esther
