Kim blogt: ‘Hoera, twee meisjes… en weer een medische ingreep’
Kim is moeder van Vienna en Isabella. Ze blogt over haar leven, van zwangerschap tot moederschap. Deze keer: hoera, twee meisjes! Maar helaas ook weer een medische ingreep.
,,Ik mag naar huis, heerlijk! Maar ik moet wel rustig aan doen. De rust duurt niet lang. Als ik wat vocht verlies, bel ik meteen naar het ziekenhuis. Ik moet langskomen voor een echo. Weer naar Leiden, weer die spanning en die stress.
In het ziekenhuis blijkt dat ik vruchtwater heb verloren. Dat komt doordat er een gaatje zit in de vruchtzak van baby B. Een gevolg van de behandeling voor TTS (zie Kims vorige blog – TZ). Er is niks aan te doen, wordt mij verteld. Baby B heeft er verder geen last van, omdat er gewoon vruchtwater wordt aangemaakt. Verder ziet alles er ook goed uit, dus mag ik weer naar huis.
‘Baby B heeft te weinig vruchtwater’
Als we twee weken verder zijn, valt de spanning een beetje van me af. Omdat het nog steeds goed gaat, regel ik een echo voor de geslachtsbepaling. Wat spannend! Op 16 april ga ik samen met twee vriendinnen naar de echopraktijk. Na eventjes kijken, ziet de echoscopist het meteen: hoera twee meisjes, wat leuk!
Tien dagen later moet ik weer naar het ziekenhuis voor een echo. Heeft baby B nog genoeg vruchtwater? Groeien ze goed? Er gaat van alles door mijn hoofd op weg naar het ziekenhuis. Na het bekijken en meten horen we dat baby B te weinig vruchtwater heeft. Niet eens 1 cm. Het is niet gevaarlijk, wordt ons verteld, maar het zou wel beter voor haar zijn als ze meer vruchtwater had.
De arts laat ons weten dat we weer een behandeling zouden kunnen doen. De kans dat dit slaagt, is fiftyfifty. We besluiten het te doen en drie dagen later word ik al geholpen. Helaas moet ik die dag zonder mijn vriend naar het ziekenhuis, want die kan echt niet mee dit keer. De arts van het LUMC vertelt me dat ze weer via mijn buik naar binnen gaan met een naald en een kleine camera. Zo willen ze mijn bloedcellen in de vruchtzak van baby B brengen.
‘Ik huil de hele behandeling lang’
Ik lig weer in dezelfde behandelkamer. De kamer waarvan ik had gedacht hier nooit meer terug te komen… Ik krijg een plaatselijke verdoving, maar veel helpt het niet. Het doet zo veel pijn! Ik huil de hele behandeling lang. Als de pijn iets is gezakt, kijk ik meteen naar baby B op het scherm. Ze vindt het heerlijk, dat extra water.
Gelukkig komt de aanstaande papa al snel naar het ziekenhuis toe en mag hij die nacht bij me slapen. Wat duurt de nacht weer lang. In de ochtend krijg ik weer een echo om te zien of alles goed gaat. Gelukkig heeft baby B nog veel vruchtwater. Ga maar lekker zwemmen meisje!”
KIM
Lees Kims allereerste blog voor TwinZine hier.
Foto’s: privé beelden
