Michelle droomde als kind al van een tweeling
Ik ben Michelle, 27 jaar oud en samen met mijn vriend Igor(Ig) de trotse tweelingouders van Elise Divina en Esmee Victoria. Zij zijn geboren op 13 juni 2018. Al zo lang als ik mij kan herinneren, heb ik geroepen: ik hoef later geen miljonair te worden hoor, ik zou het liefst een tweeling willen krijgen.
Baarmoeder kapot
In de zomer van 2017 gingen wij op cruisevakantie en hadden we ons voorgenomen dat wij daarna wilde gaan kijken of het zou lukken om kinderen te krijgen. In april stopte ik vast met de anticonceptiepil, om de hormonen mijn lijf uit te werken. Ik had een vrij onregelmatige cyclus, door misschien wel het jarenlange pilgebruik. Mijn menstruatie kwam de eerste twee keer na vier weken, de keren erna na vijf weken.
In oktober ging een van mijn beste vriendinnen trouwen en op de dag van het huwelijk was ik nog steeds niet ongesteld geweest. Het was intussen zes weken na mijn laatste menstruatie. Die ochtend deed ik een zwangerschapstest die negatief was. Ik huilde die ochtend nog en zei dat ik dacht dat mijn baarmoeder kapot zou zijn.
Beetje oncomfortabel
De maandag erna, 23 oktober, voelde ik me niet helemaal lekker en besloot ik na mijn werk toch nog eens te testen. Ik deed de test in de badkamer en zag een soort vage roze vlek. Ik liep naar de slaapkamer en ging wat kleding pakken want Ig en ik zouden uit eten gaan en gaan glowgolfen. Ig kwam ook boven en vroeg wat ik allemaal aan het doen was. Ik zei dat ik toch nog een test had gedaan. Hij vroeg wat het resultaat was, maar deze had ik nog niet goed bekeken.
Ik liep terug naar de badkamer en pakte de test. Zag ik nou echt een positief streepje? Of wilde ik dit graag zien? Ik liep terug naar Ig en zei: uhh, ik denk dat hij positief is of kijk ik niet goed?! Hij keek ook naar de test en zei: volgens mij zie ik wel een licht streepje. We waren allebei blij, maar ook wel een beetje oncomfortabel. Hoe was het zo snel raak? En: wat moeten we nu allemaal doen? Ohh god, we krijgen een baby!
Gouden tip
We lieten nog snel onze hond Balou uit en kochten onderweg naar het restaurant nog snel een test met wekenindicatie. Deze test zouden we na het eten doen om te kijken of deze ook positief was. We hadden een supergezellige avond. Wel even wennen, want wat mag je nou wel eten en wat niet? Zal ik echt zwanger zijn? Ig moest van de zenuwen wel drie keer naar het toilet tijdens het avondje uit. Eenmaal thuis deden we de nieuwe test en wat denk je… Hij deed het niet! Ohhh, nu zaten we dus nog een nacht in de zenuwen…
De volgende ochtend ging Ig snel naar de winkel en kocht daar nog twee testen. Ik deed de test en er was duidelijk een + te zien, positief dus. Die ochtend belden we ook de huisarts en daarna de verloskundige. Op 14 november mocht ik komen voor de eerste echo. Jeetje, 14 november pas, dacht ik. Op 7 november ben ik jarig en het zou dus lastig zijn om mijn mond niet voorbij te praten. Tot aan de eerste echo wilden we met niemand het nieuws delen. Op mijn verjaardag dronk ik Ice Tea Green uit een wijnglas. Een gouden tip, hihi, anders hadden onze familie en vrienden gelijk gemerkt dat er iets zou zijn.
Enthousiast en teleurgesteld
Tot aan de echo heb ik een paar keer tegen Ig gezegd dat ik zolang ik niet had gezien dat het één baby was, ik niet kon uitsluiten dat het er twee waren. De tijd tot de echo sprak ik nul keer over ‘de baby’, maar altijd over ‘de baby’s’. Op 14 november was het eindelijk zo ver. Gespannen reden we naar de afspraak. In de auto zei ik wel nog tegen Ig: stel dat het toch maar één baby is, dan ben ik ook blij hoor! In de wachtkamer leek het uren te duren. Toen het intakegesprek, wie heeft ooit bedacht dat ze dat doen vóór de echo?! Het duurde en het duurde maar, vraag na vraag en ik was zo benieuwd wat er zich in mijn buik aan het vormen was.
Eindelijk was het zo ver. Ik mocht op het bedje gaan liggen voor de echo. Ze keek en zei nog niks. Ze keek verder en toen zei ze: hey, zagen jullie dat?! Jaaaaa, natuurlijk zagen wij dat. Het is er niet één, het zijn er twee! Hoe bizar en bijzonder is dit?! Mijn grootste droom kwam uit. De verloskundige was ook erg enthousiast en teleurgesteld tegelijk, want dat betekende dat zij ons moest overdragen aan de gynaecologen. Toen wij naar buiten liepen, gaf Ig mij een dikke zoen en zei: echt bizar dat je het toch goed hebt gehad!
Michelle en haar meiden op Instagram volgen? Check haar account hier.
Foto’s: Michelle en Patricia Schenau Fotografie
