‘Op mijn 30e verjaardag wilde ik koffie… en een baby!’
Linda wilde een leuke tante worden, maar op haar 30e wenste ze toch ineens een baby. Die kwam er, en daarna volgde een dubbele verrassing! De tweelingmama stelt zich even voor.
Een beetje achteraf, want ik heb al twee blogs gedeeld, maar wellicht toch handig om mijzelf even voor te stellen, zodat je weet wie er achter deze blogs schuilgaat.
Maar, wie ben ik?
‘Wie ben jij?’ klinkt als een prachtige openingsvraag die je wordt gesteld als je op een zachte, rode sofa ligt terwijl een man (of vrouw) met gekruiste benen en een aantekeningenblok je aan zit te staren. Het eerste antwoord wat in mij opkomt is de typische vergelijking met de moderne 30+ vrouw die strijdlustig en soms wanhopig balans zoekt tussen werk, moederschap, het ideaalbeeld in de damesbladen en de sociale verplichtingen. Ik ben namelijk een moeder van drie prachtige kindjes (eentje van 7 jaar en een tweeling van 2 jaar). Met mijn man woon ik samen in een huis vol testosteron (zoals mijn medeblogster en naamgenoot het zo mooi noemt) waarbij ik regelmatig de broek aan heb. Want, ik ben een controlfreak en duizendpoot die alles tracht te doen.
Peentjes zweten
Op de ene dag bereid ik een ingewikkelde analyse voor betreft de demografische gevolgen van de verouderende werkpopulatie. Op de andere dag zit ik peentjes te zweten op een andere deadline, want er moeten nog veertig!!! traktaties voor de tweeling worden gemaakt. Uiteraard voor ieder iets unieks, geheel milieuverantwoord, duurzaam en genderneutraal. Natuurlijk, uiteraard.
Ik houd van creatief bezig zijn. Tekenen, haken, schrijven, het maakt niet uit. Mijn pittoreske huisje staat, naast uitpuilende dozen met veel te veel speelgoed van de kids, vol met half afgemaakte projecten van het een of ander. Want naast een controlfreak en creatief ben ik ook nog eens een chaoot.
Geslaagde missie
Mijn grote kracht is, denk ik, humor. Wie lacht, kan niet lang boos blijven. Het relativeert en het geeft je positieve energie. Daarom schrijf ik met veel humor. Niet iedereen kan er om lachen, maar zolang ik met mijn blog één mondhoek omhoog kan laten krullen, zie ik dat als een geslaagde missie.
‘Een glimlach is de zon die de winter van je gezicht verdrijft’ – Victor Hugo
Niet binden
Vroeger dacht ik dat moederschap niet aan mij besteed was. Ik wilde mij niet binden aan een mens, zeker niet aan een kleinere variant van mijzelf. Nee, ik zag mijzelf meer als die leuke tante die wild met de kinderen speelt, maar ze vervolgens ook uitzwaait bij de voordeur. Het type wat nog even snel een schel suikerfluitje door het autoraampje geeft aan de uitgelaten kinderen op de achterbank, terwijl die ouders nog een ritje van 1,5 uur met die kinderen voor de boeg hebben.
Toen ik dertig jaar was, werd ik ineens wakker met de enorme behoefte aan een kop koffie en… een baby. Zo ineens en zonder twijfel. En die kinderen kreeg ik. Eerst mijn oudste zoon en onverwachts, twee jaar terug, ook een twee-eiige jongenstweeling. Moederschap is het mooiste en ook het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. En een tweelingmoeder zijn is het drievoudige.
Hier op TwinZine.nl deel ik graag elke maand (geen belofte, want tja, je moet als tweelingmoeder wel realistisch blijven) mijn capriolen als tweelingmoeder.
Lees ook: Zeg maar nee… en dat dan keer twee!
NB: We hebben dus twee bloggende Linda’s op TwinZine.nl. De ene heeft drie zoons, de andere vier. Om verwarring te voorkomen, noemen we de Linda die zich zojuist aan je voorstelde: Linda V. En je leest hier al haar blogs. Linda V is overigens ook auteur van het boekje ‘HOMESCHOOLING, Een dagboek van de stomste juf van Nederland’. Nu ook benieuwd naar de blogs van Linda met vier zoons, ofwel Linda B? Die lees je hier!
Foto: Linda V
