Prachtig gedicht van een trotse tweelingmoeder
Melanie is moeder van Ferre en de tweeling Hajo en Jidde. Ze schreef een prachtig gedicht over alle vragen en opmerkingen die zij krijgt. Vast heel herkenbaar voor meer ouders.
Zo kort op elkaar, was dat bewust?
Jeetje liever jij dan ik!
Oh, wees maar gerust…
Gevolgd door een meelevende blik.
Wilde je er wel twee?
Och, je hebt er nog een!
Of die ene van zeg maar nee…
En daar gaat moeder gans weer heen!
Oh ja, en de vriend van een buurman van de zus…
Heb je nog wel een leven?
Ach gelukkig was je altijd al een huismus!
Oh mag ik kijken, heel even?
Alledrie jongetjes, had je niet graag een meisje gehad?
Ik had er twee kort op elkaar, weet precies hoe het is….
Van ‘jeetje, na één dag was ik het wel zat’.
Tot dat oudere vrouwtje die de drukte juist zo mist!
Oh, ik weet precies wat je dan moet doen.
Let je daar serieus op?
Wij wisten niet beter, weet je wel, toen…
Niet naar luisteren hoor, jij doet het top!
Wauw wat zul jij trots zijn!
Jij was vast heel dik!
Oh, kijk toch eens hoe klein…
Wat een schatjes, ze geven ook geen kik.
Wat een super grote broer en wat is hij knap.
Wat zijn jullie gezegend met deze drie.
Zeg, maar even geen grap…
Wie is nou eigenlijk wie?
Ik geniet en zal altijd netjes antwoorden, met een lach van oor tot oor.
Ja, ik ben trots, en het is zeker ontzettend druk!
Maar ik zal nooit met een ander ruilen hoor.
Nee, dit is helemaal mijn eigen portie geluk!!
Foto’s: Melanie
