Stephanie kreeg een postnatale depressie na geboorte van tweeling – 2
Er rust nog steeds een taboe op de postnatale depressie. Tweelingmoeder Stephanie wil haar verhaal delen om andere ouders te helpen om de signalen te herkennen. Hierbij deel 2.
Deel 1 nog niet gelezen? Klik dan hier!Klik dan hier!
Je man speelde een belangrijke rol in het verbeteren van de situatie. Hoe ging dat?
,,Mijn man stond klaar voor me, ook al deed ik niet zo leuk tegen hem in die tijd. Hij wilde mij helpen me beter te voelen. Hij heeft ook bepaalde beslissingen moeten nemen, zoals kinderen naar de opvang ook al zat ik (ziek) thuis. Leuke dingen ondernemen zonder kinderen, om even op andere gedachten te komen. Mijn man vertelde mij elke dag dat ik het wel goed deed en dat ik niet zo naar anderen moest luisteren. Hij ging met me mee naar afspraken rondom mijn ziekmelding, zodat ik er niet alleen voor stond. Tijdens de zwangerschap was hij ook de grote rots in mijn branding. Ik denk dat er niemand zo kalm en geduldig met me is geweest, ooit.”
Welke hulp heb je gezocht? En was het makkelijk om hulp te krijgen?
,,Via de huisarts ben ik doorverwezen naar een psycholoog in het ziekenhuis. Dit verliep niet heel soepel; afspraken liepen door elkaar heen of ik werd niet teruggebeld. Uiteindelijk heeft ook hier mijn man weer ingegrepen en ze vriendelijk bedankt voor de hulp die ze niet hebben geboden. Toen ben ik via de bedrijfsarts van het werk bij een andere praktijk terechtgekomen. Vanaf toen ging het snel en kreeg ik de juiste hulp.”
Heb je veel steun van je omgeving gekregen?
,,Ik denk dat ik in deze periode wel de mensen heb leren kennen zoals ze zijn. Ik ben dankbaar voor mijn familie en vrienden die mij in de periode hebben geholpen. Ik ben ook de mensen dankbaar die hun ware aard hebben laten zien, want nu weet ik wat aan ze heb, namelijk niks.”
Kon je na de hulp anders naar je kinderen kijken? En een eventueel schuldgevoel loslaten?
,,Het heeft even geduurd, maar beetje bij beetje kon ik loslaten. Dan kon ik ook eens níet bellen als ze bij een ander waren of mijn man niet elke keer controleren als hij met ze alleen was. Het schuldgevoel verdween ook beetje bij beetje. Soms heb ik dat nog wel eens hoor, dat schuldgevoel, maar ik denk dat dat ook wel een beeeetje ‘moeder-eigen’ is.”
Morgen lees je hier op TwinZine.nl deel 3. Heel bijzonder: de fotoserie waarmee Stephanie de periode van de postnatale depressie afsloot en waarom ze dat deed.
Meer weten over wat een postnatale depressie inhoudt en wat je kunt doen als je denkt dat je het hebt? Check dit artikel.
Lees ook: Zo help je een aanstaande tweelingmoeder echt
Foto: Desiree Deul Fotografie
