‘Op kerstavond waren we met z’n vieren’
Joyce was in januari uitgerekend van haar tweeling, maar zou eerder bevallen: ná de kerstdagen. Het liep anders en op kerstavond had zij onverwacht haar ‘stalletje’ al vol.
,,14 januari, dat was mijn uitgerekende datum. Maar vanaf het moment dat ik wist dat ik een tweeling kreeg, wist ik ook dat ik die datum niet zou halen. Ik had een verschrikkelijke zwangerschap vanwege hyperemesis gravidarum, een ernstige vorm van zwangerschapsmisselijkheid. Al na een week of 5/6 was ik zo ontzettend misselijk; ik hield niks binnen. Zo’n 5 weken later heb ik in paniek naar de gynaecoloog gebeld met de vraag hoe lang ik dit moest volhouden. Ik mocht meteen komen en kreeg medicatie. Dat heeft wel wat geholpen, want ik hield iets binnen, maar ik heb tot week 25 op bed gelegen.
Sterretjes zien
Mijn lichaam heeft het dus best zwaar gehad. En toen belandde ik met 36 weken wederom in het ziekenhuis, want ik bleek zwangerschapsvergiftiging te hebben. Totale bedrust dus en duimen dat ze tot na de kerst bleven zitten. Althans, dat hoopten de artsen. Want op 25 december zou ik precies 37 weken zijn, maar vanwege de feestdagen wilden ze de keizersnede dan op 27 december plannen. Verschrikkelijk vond ik dat, want dat betekende dat iedereen kerst ging vieren terwijl ik daar alleen in het ziekenhuis lag.
Het liep dus anders. Ik hield zo veel vocht vast en ging steeds meer sterretjes zien. Zondagavond kwam de gynaecoloog zeggen dat ik maandagochtend – 24 december – met spoed zou worden geholpen. Het zou sowieso een keizersnede worden, omdat beide baby’s in stuit lagen. Ik was er blij om, want dat betekende dat ik met kerst niet ellendig in bed hoefde te liggen wachten. Ik zou wel in het ziekenhuis liggen, maar dan met twee baby’s in mijn armen!
Heel feestelijk
Gespannen was ik niet, want ze hadden me alles al goed uitgelegd. Het ging ook supergoed. Mijn vriend en ik hadden afgesproken dat hij sowieso met de kinderen zou meegaan. Lynn woog 2450 gram en mocht bij mijn blijven. Mae was een stuk kleiner – 2035 gram – en moest meteen naar neonatologie, dus mijn vriend ging met haar mee. Het voelde wel heel gek om er eentje bij je te hebben en de ander niet.
Mae hoefde niet in de couveuse, dat was een meevaller. Als ze drie keer een goede suikerwaarde had vóór een voeding, mocht ze van neonatologie af. En dat gebeurde gelukkig ook, dus die avond om 21.00 uur waren we met z’n vieren. Lynn en Mae lagen allebei in hun eigen wiegje bij ons. Het voelde heel feestelijk, want het was kerstavond, de sfeer in het ziekenhuis was extra gezellig en onze dochters waren er en alles ging goed met ze.
Familietraditie
De volgende dag kwam er familie langs met cadeautjes en lekkers. We bleven nog wel een weekje in het ziekenhuis, omdat vooral Lynn flink wat gewicht verloor. Maar met oud & nieuw waren we met z’n allen thuis. Het gaat nu, twee jaar later, echt heel goed met ze. Ze kunnen heel goed samen spelen en delen. Als er eentje pijn heeft, komt de ander haar zusje troosten. Superlief om te zien.
Hun eerste verjaardag vierden we het weekend voor kerst. Maar we vonden het toen al wel veel, zo’n maand vol feesten. Dus voor hun tweede verjaardag hebben we besloten om hun verjaardag later te vieren. Lekker in de zomer, toen we weer samen konden zijn en het buiten konden vieren. Dat doen we nu met hun derde verjaardag weer. Grappig genoeg houden we daarmee een soort familietraditie in stand. Mijn vader, zelf een eeneiige tweeling, is ook van december. Hij vierde zelf zijn verjaardag op zijn geboortedag, maar zijn tweelingbroer een half jaar later, in juni dus!”
Lees ook: ‘Mijn man zette op Facebook: onze herberg is vol’
Origineel verscheen in december 2020. Laatste bewerking in december 2021.
Foto’s: Joyce
