‘Na tien weken ziekenhuis eindelijk thuis met onze tweeling’
Chanika’s tweeling is op 25 december 2019 geboren. De jongens lagen tien weken in het ziekenhuis. En er waren twijfels over of ze twee-eiig waren. Dus kwam er een DNA-test.
Deel 1 en 2 van Chanika’s verhaal nog niet gelezen? Dat kan hier:
‘Mijn vriend mocht niet bij de geboorte van onze tweeling zijn’
en ‘Ik lag in het ziekenhuis zonder mijn tweeling en partner’
,,Na vijf weken mocht Dani naar huis. Dubbel is dat, als je je ene kindje thuis hebt en de ander nog in het ziekenhuis ligt. De jongens hadden elkaar al sinds ze vijf dagen oud waren niet meer gezien. Bodi mocht intussen naar een ander ziekenhuis in Amsterdam. Hij had de drain in zijn hoofd, zodat ze op die manier hersenvocht konden verwijderen. Hij was erg moe en kreeg voeding via een sonde. Ze bekeken of het ook een dag zonder prikken om vocht af te tappen kon, maar toen werd hij heel huilerig en afwezig. Dat was een teken dat zijn hersenkamers weer gingen uitzetten door het vocht wat hij niet zelf kon afvoeren. Als ze het vocht, dat niet weg kon door een bloedprop, niet zouden afvoeren, zou het schade kunnen aanrichten in de hersenen.
Moederhart huilt
Na tien weken kozen ze ervoor een andere drain te plaatsen, een VP-drain, waardoor het vocht automatisch kon worden afgevoerd. Hij kreeg eerst een MRI om te kijken waar ze de drain konden plaatsen en of er nog andere dingen te zien waren. Helaas zagen ze wel wat plekjes in zijn hersenen, maar wat dat voor de toekomst betekent, konden ze nog niet zeggen. Maar goed, voor nu moest hij wel weer een operatie. Je moederhart huilt hier zo van. Uiteindelijk mocht hij na tien weken ziekenhuis eindelijk naar huis en konden we thuis met elkaar genieten!
We hebben vijf ziekenhuizen gezien en zij hebben talloze echo’s gehad, honderd infuusjes, hielprikken, zo vaak onder de blauwe lamp gelegen, operaties, prikken in de rug, het hoofd… Ik vraag me soms ook af hoe ik het allemaal heb volgehouden. Ik was bekaf, maar je schiet in een overlevingsmodus en probeert er gewoon voor allebei de kinderen te zijn.
Epileptische aanval
Het eerste jaar zijn de jongens door het ziekenhuis gevolgd en dat blijft ook de komende jaren zo. Na zo’n vijf maanden heeft Bodi een epileptische aanval gekregen en lag daardoor weer drie dagen in het ziekenhuis. We weten nog niet of hij vaker zoiets kan krijgen. Dani heeft reflux en is heel lang onrustig geweest. Bodi heeft een paar maanden geleden weer een MRI gehad om te kijken of de drain nog goed zat. Helaas bleek dat dit niet zo was, dus hij moet uiteindelijk weer een operatie. Gelukkig bleek wel dat er geen epileptische activiteit te zien is. Beide mannetjes doen het verder supergoed!
De placenta is met onze toestemming opgestuurd naar het LUMC, waar ze onderzoek hebben gedaan. Hier konden ze wel zien dat de jongens een bloedvat hadden uitgewisseld, maar niet hoe dat nu mogelijk was. We hebben uiteindelijk een DNA-test laten doen en daaruit blijkt dat ze eeneiig zijn.
Kerstkindjes
Op Eerste Kerstdag 2020 zijn ze één jaar oud. Grappig, op het moment dat ik ze had gekregen, was ik er helemaal niet mee bezig dat het kerst was. Ik had zo veel pijn en zat daarna helemaal onder de (slaap)medicatie. Later dacht ik: oh nee, kerstkindjes, hoe ga ik dat doen met hun verjaardag?! Maar nu vind ik het wel heel bijzonder. Ik houd zelf heel erg van kerst en het voelt als een ontzettend speciale dag.”
NB: dit artikel verscheen in december 2020, toen de jongens bijna 1 jaar waren. Intussen (december 2021) zijn ze net 2 jaar en worden ze binnenkort grote broers!
Lees ook: Drielingbevalling: ‘Het voelde als een groot kerstwonder’
Foto’s: Chanika/@vierrrr_fotografie
