Tweelingbevalling: ‘De bacterie is gevaarlijk voor een kraamvrouw’
Michelle, moeder van twee, is zwanger van een tweeling. Kort voor de inleiding wordt haar zoon ziek. Hij is besmet met een bacterie die gevaarlijk is voor een kraamvrouw…
Ik heb behoefte om de afgelopen dagen van mij af te schrijven. De afgelopen week was een pittig weekje. De spanning richting de inleiding stijgt en mijn zoon Lev werd ook nog eens even flink ziek. Kortom, niet de meest ideale week om je voor te bereiden op de bevalling.
Na een paar stressvolle dagen, wist de huisarts ons te vertellen dat Lev roodvonk heeft. Hij is er echt hondsberoerd door, zo zielig. Mijn moederhart heeft het altijd zwaar als mijn kinderen ziek zijn en nu in deze emotionele fase voor de bevalling, is dit een slechte combinatie.
Nu blijkt het ook nog eens zo te zijn dat de (GAS)bacterie waar onder meer roodvonk door wordt veroorzaakt, een gevaarlijke bacterie is voor een kraamvrouw. Het kan namelijk de kraamvrouwenkoorts veroorzaken. Tuurlijk, dat kunnen we er ook nog wel even bij hebben…
Geen geruststellende gedachte
Lev krijgt antibiotica en is daarmee na 48 uur vrij van besmetting. Of ik intussen wel of niet besmet ben met de bacterie is niet te zeggen, dat zal blijken wanneer ik kraamvrouw ben. Voor mij niet een heel geruststellende gedachte.
Inmiddels is het weekend en begint de antibiotica bij Lev zijn werk te doen en zien we hem langzaam opknappen. Het enige dat ik blijf hopen, is dat hij echt aan de betere hand is wanneer ik maandagavond naar het ziekenhuis moet voor de inleiding. Ik moet er niet aan denken dat ik thuis een ziek kind heb en dan zelf moet gaan bevallen.
Ik neem voor de zekerheid zaterdagochtend contact op met het ziekenhuis om mijn zorg uit te spreken met betrekking tot de bacterie. Ik wil graag de risico’s bespreken voordat ik daadwerkelijk wordt ingeleid. We spreken af dat we maandagochtend voor een consult naar het ziekenhuis gaan, zodat een en ander kan worden besproken.
Michelle
Bloedverlies
Echter zitten we zaterdagmiddag onverwacht al in het ziekenhuis vanwege bloedverlies. Het thuis weggaan kost mij emotioneel veel. Lev is nog niet hersteld en ik heb geen idee wat mij in het ziekenhuis te wachten staat. Het is even teveel, ik laat mijn tranen de vrije loop.
In het ziekenhuis wordt een CTG en een echo gemaakt van de meisjes. Alles is goed. Wellicht zijn dit voortekenen van de bevalling, maar we kunnen enkel afwachten.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om mijn zorg met betrekking tot de bacterie te bespreken. Er wordt gezegd dat er geen directe aanleiding is om te vrezen voor de bacterie. Wanneer ik toch als kraamvrouw ziek word, zal direct worden ingegrepen met een gerichte antibiotica.
Spanning
Ik ben niet voldoende gerustgesteld. Ik wil geen onnodig risico lopen, zeker niet als moeder van vier kinderen straks. In samenspraak besluiten we te kiezen voor een korte, preventieve antibioticakuur, die uiteraard geen risico vormt voor de meisjes. Ondanks dat ik normaliter geen voorstander ben van medicatie, merk ik dat dit mijn zorg doet afnemen en ik mijn focus weer op de bevalling kan richten. Ik heb mijn gevoel gevolgd.
We gaan weer naar huis. De spanning van afgelopen week is duidelijk afgenomen en ik kan de rust in mijzelf weer vinden. We weten dat wij de volgende dag opnieuw verwacht worden in het ziekenhuis voor de inleiding. We gaan ons deze avond met ons viertjes klaar maken voor wat gaat komen en stellen ons in op een goede nachtrust.
Volgende keer: ,,Die nacht om 03.00 uur word ik wakker. Ik voel dat ik vocht verlies, ik denk vruchtwater…”
Foto’s: Michelle
