Manon heeft een tweeling én een drieling – deel I
Manon heeft een tweeling en een drieling. En dat is natuurlijk ontzettend bijzonder. TwinZine stelde haar namens andere meerlingouders 10 vragen. Hier de eerste 5 antwoorden!
Manon is moeder van tweeling Julie en Bas (2014) en drieling Hannah, Faye en Cécile (2016). Bijzonder toch? Ze deelt filmpjes en foto’s van haar leven met haar grote gezin op Instagram en haar eigen blog. TwinZine vroeg eerder (in 2018, toen alle vijf kinderen nog net onder de vier jaar waren) aan andere meerlingouders wat zij Manon graag eens zouden willen vragen en deze vijf stonden bovenaan de lijst.
- Hoe reageerde je op de eerste echo’s bij de tweeling en de drieling?
,,De eerste echo van de tweeling vond ik superspannend! Ik was pas acht weken zwanger toen mijn man en ik naar de eerste afspraak bij de gynaecoloog gingen. Hij zei direct: ‘Oh, dat is leuk, het zijn er twee!’. Wij begonnen heel hard te lachen en waren er direct heel blij mee. De gynaecoloog was nog even stil en zei dat hij verder ging kijken of er toevallig nog eentje verstopt zat, maar dit bleek niet het geval. Ik vond dat maar raar. Hoe vaak komt dat nou voor, een drieling?!
De twins zijn twee-eiig, dus er waren – los van de standaard risico’s die aan een tweelingzwangerschap zijn verbonden – geen hoge risico’s. De arts wees ons wel op het feit dat het om een prille zwangerschap ging, dus dat er nog wel wat kon misgaan maar dat het er verder goed uit zag. Wij waren eigenlijk direct al door het dolle heen en keken enorm uit naar twee baby’s.
De reactie op de drielingzwangerschap was eigenlijk niet heel anders. We gingen wederom in de achtste week van mijn zwangerschap naar het ziekenhuis voor een eerste echo. Deze echo stond eigenlijk pas rond de elfde week gepland, maar aangezien ik me heel slecht voelde, mocht ik eerder komen.
De echoscopiste kende mijn dossier en zei na een paar seconden al: ‘Ah, dit beeld herkennen jullie wel!’. Wij waren echt blij verrast en zeiden allebei: ‘Wow, weer een tweeling!’. De echoscopist vervolgde haar verhaal en zei: ‘Er zit nog een leeg vruchtzakje, dus waarschijnlijk waren het er drie’. Mijn man en ik begonnen te lachen en zeiden tegen elkaar: ‘Haha, een drieling, nou dat zou wel heel bizar geweest zijn’. De echoscopist was een tijdje stil en legde haar hand op mijn arm en zei opeens: ‘Uhh, ik ga je een beetje laten schrikken…’ Ik schrok me rot! En ze zei direct: ‘Er zit er nòg eentje!’. Mijn reactie was zo vreemd: ik begon te lachen met mijn hand voor mijn mond van verbazing en ik heb geloof ik wel een paar minuten zo gezeten. Mijn man reageerde ook ietwat bizar. Het enige wat hij zei was: ‘Ik ben blij dat we geen hond hebben genomen’. Dat plan lag er namelijk al een tijdje, maar we hadden nog geen geschikte hond gevonden. De echoscopist zei dat twee van de drie een placenta deelden en dus eeneiig waren. De gynaecoloog zou ons wel uitleggen wat dat betekende. Ik wist dat eigenlijk al, want ik had door mijn vorige zwangerschap al heel veel gelezen over tweelingen en drielingen. Ik wist dus ook van de risico’s die eraan verbonden zaten, zoals de kans op TTS, vroeggeboorte, afwijkingen etc.” - Heb je borstvoeding gegeven?
,,Ja, ik heb zowel de twins als de triplets borstvoeding gegeven. De twins maar vijf of zes weken. Ik kan achteraf wel zeggen dat ik dat een beetje onhandig heb aangepakt. Ik luisterde teveel naar het advies van andere mensen en ik zat eigenlijk alleen maar te stuntelen. Er werd mij verteld dat het tegelijk aanleggen top zou zijn en dat het me veel tijd zou schelen. Het werkte bij mij op die manier totaal niet. Eentje dronk niet goed, dus ik zat me de hele voeding te ergeren aan het feit dat het niet goed lukte. Na het ‘live’ voeden moest ik nog een flesje geven om zeker te weten dat ze genoeg hadden binnengekregen, dus kolfde ik daarnaast ook. Ik had alleen niet genoeg melk – dat kwam natuurlijk door de onrust die ik had – waardoor ik het ook nog eens moest aanvullen met kunstvoeding. Echt een gedoe.
Tijdens de zwangerschap van de drieling had ik me voorgenomen dat ik zeker wel weer borstvoeding wilde geven, maar dat ik het dit keer echt op mijn eigen manier wilde doen. Ik ben direct na de keizersnede begonnen met om de drie uur (soms nog vaker) te kolven en had hierdoor zoveel melk, dat ik ook een voorraadje kon aanleggen in de vriezer. Erg fijn voor de momenten dat de baby’s opeens in een groeispurt zaten en ik dus meer melk nodig had. Het voordeel van deze ‘techniek’, vond ik, was dat ik de baby’s tegelijk kon voeden en ze hierdoor dus ook in hetzelfde ritme zaten. Ook wist ik precies hoeveel ze binnen hadden gekregen per voeding. Dit vond ik veel beter vol te houden. Ik voedde ze alleen ‘live’ als mijn man thuis was. Dan kon hij even bij de andere baby’s kijken als ze huilden en ik kon op die manier ‘rustig’ met één baby zitten. Ik heb de drieling ongeveer 2,5 – 3 maanden borstvoeding gegeven.” - Wat vind je het leukste aan het hebben van een groot gezin? En wat het lastigste?
,,Er gebeurt hier altijd wel wat. Ik heb bijna elke dag wel een moment dat ik echt hard kan lachen om iets wat de kinderen doen. Die momenten hoop ik altijd vast te kunnen leggen en ik deel deze ook graag met mijn volgers op Instagram. Het is gewoon te leuk om niet te delen! De dynamiek tussen de verschillende karakters is mooi om naar te kijken. Ze kunnen leuk met elkaar spelen, goed met elkaar vechten en ze leren goed spullen/aandacht te delen.
Lastig: er zijn vaak genoeg momenten dat ze allemaal tegelijkertijd iets van je willen. Eentje wil dat je komt kijken naar zijn bouwwerk, eentje huilt want die heeft zijn teen gestoten, er moet een luier worden verschoond en ondertussen zie je al handjes de servieskast in gaan om te zien wat daar eens kan worden uitgetrokken. Tja, dan is het even lastig om iedereen te helpen/tot de orde te roepen. We proberen dan in elk geval rustig te blijven, want we weten dat dit soort situaties zich meestal snel oplossen.” - Hoe houd je je huis zo opgeruimd?
,,Haha, ja het schijnt dat mensen mijn huis extreem opgeruimd vinden! En dat is het vaak ook wel. Ik zorg er altijd voor dat de kinderen een plek hebben om te spelen en dan mogen ze er van mij een enorme bende van maken. Maar ik wil wel graag dat alles weer opgeruimd is voordat we gaan lunchen of eten. Op deze manier houd ik het netjes in huis en vooral in mijn hoofd! Ik denk dat ik zou doordraaien als ik me elke dag door al het speelgoed moet worstelen om van de keuken naar de eettafel te lopen. Daarnaast is het voor de ontwikkeling van kinderen denk ik ook beter als ze elke dag ‘fris’ kunnen beginnen met het herontdekken van hun speelgoed. Ik probeer ook elke dag weer ander speelgoed aan te bieden en niet altijd enorme bergen verschillende dingen. Zo houden we het een beetje spannend, haha!
Ik draai zo’n drie à vier keer per dag een was en heb door alle drukte geen tijd om dit overdag op te vouwen, te strijken en weg te werken. Dit doe ik eigenlijk elke avond zodra de kinderen in bed liggen. Als ik dat niet doe, is de berg was de dag daarna niet meer te overzien. Ik heb overigens ook niet genoeg kleding voor iedereen dat ik het wassen en opruimen te lang voor me uit kan schuiven.” - Heb je moeite met de aandacht verdelen tussen de kinderen?
,,Nee, eigenlijk niet. Ik accepteer dat ik sommige dagen misschien ieder kind iets minder een-op-een aandacht kan geven dan een moeder met twee of drie kinderen. Gelukkig ben ik overdag thuis en kan ik dus altijd wel een moment vinden om even met eentje op schoot te zitten en te knuffelen. Het verdelen van aandacht gaat heel erg natuurlijk. Ook gaan de kinderen elke avond één voor één in bad. Ook al duren die baddersessies geen eeuwen, ze krijgen wel even volledig een-op-een aandacht van mij of van mijn man.”
Manon volgen? Check HIER haar Instagramaccount om te zien hoe het nu is met haar en haar tweeling en drieling. En HIER vind je haar website The Nono Notes! Ze brengt binnenkort een kookboek uit, dus houd haar in de gaten.
Lees ook: Kindvriendelijk recept van twee- en drielingmama Manon
Origineel verschenen in maart 2018. Laatste bewerking in maart 2021.
Foto’s: Manon
TwinZine
