‘Wat, een tweeling? Nu moet ik een andere auto kopen!’
‘Nu moet ik een andere auto kopen!’, riep haar man. Rianne staarde alleen maar naar de echo. Ze schrijft vanaf nu blogs voor TwinZine over haar leven als moeder van vier.
Ik, Rianne van der Heide, 28 lentes jong, moeder van vier kinderen en getrouwd met de man die verantwoordelijk is voor dit kleine leger aan eigenwijze trollen. Zo’n zeven jaar geleden hadden we echt nét een relatie toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van ons eerste kindje. Onverwacht, kan ik wel zeggen. Maar goed, het was geen kwestie geweest van per ongeluk ons ondergoed samen wassen of dat we alleen naar elkaar zaten te gluren.
Nee, ik was hartstikke zwanger en van die schrik hebben we wel bij moeten komen. Niet alleen wij, ook mijn ouders. Hun eerste woorden waren dan ook: ‘Og kind, daar ben ja middeln veur’ en ‘Goddomme, moet ik nog meer beun’n’ (lekker Drents). Waar ik eerst vier dagen in de week ‘s morgens kotsend voor de wc zat van de wodka, was het nu een minimensje die mijn wereld compleet op z’n kop zette.
Vreselijke entree
We namen beiden onze verantwoordelijkheid. Ehm naja, Tim drie weken voor de bevalling… Daar was-ie, met een vreselijke entree kwam de kleine kloon van Tim ter wereld. Genaamd: Xavi. Dolgelukkig! Na een jaar wat ons super makkelijk afging, besloten we voor een tweede te gaan. One lucky shot en negen maanden later was onze tweede zoon Joah geboren.
Al was ik wel van de regeltjes, toch konden we ook heel makkelijk zijn. Daardoor ging het (op)voeden ons goed af. We hebben het altijd wel gehad over een groot gezin, maar wisten natuurlijk of het ons was gegund. Een derde erbij leek perfect. En eerlijk is eerlijk, als het maar gezond is natuurlijk hè, maar kom op: zo’n klein meisje erbij die Team Mama versterkt, zou tof zijn. Alleen is ook maar alleen.
Een gemeli?!
Eind zomervakantie voelde ik aan alles dat ik zwanger was. Janken als een ambulance langsreed en zelfs als Tim voor de zoveelste keer de wc-rol niet had vervangen. Er was duidelijk iets gaande. Nadat ik was flauwgevallen in een restaurant ging ik toch maar voor de 100e x een test doen. Ja hoor, bingo! Snel de verloskundigenpraktijk in het ziekenhuis gebeld, loog wat over de tijd van de maandelijkse periode en was snel aan de beurt.
Eenmaal daar kregen we een echo en zagen we twee holletjes met twee witte stippen. Tim en ik keken elkaar gelijk aan, want na zoveel echo’s hadden wij onszelf inmiddels al benoemd als echoscopisten. De vrouw riep: ‘Nou, hier zien we een gemelli’. ‘Een gemelli, wtf is dat’, dacht ik. Een tweeling, riep ze er achteraan. Waarop Tim zijn handen voor zijn gezicht sloeg en riep: ‘Oh mijn god, nu moet ik eerst een andere auto kopen!’.
Dubbel van het lachen
De vrouw lachte en ik lag verstijfd op het bed met ogen die niet van het scherm afweken. Het was nog heel vroeg in de zwangerschap en ze kon het hartje van baby B niet horen, dus kreeg ik een inwendige echo met daarop de bevestiging dat er twee kloppende hartjes te horen waren. Dubbel van het lachen en het gevoel van ‘zoiets overkomt ons weer’ verlieten we het ziekenhuis.
We waren een of twee dagen euforisch. Daarna gingen we aan de praktische dingen denken. Dat was wel even wat. Na een goede zwangerschap van 36,5 week is deze kamerolifant bevallen en maakten Dex en Khloé ons gezin compleet.
Blogs
Ik ga blogs schrijven over de dagelijkse dingen die ik meemaak of dingen waar ik tegenaan loop en misschien wel vragen over heb. Uiteraard alles met een knipoog, want nog steeds neem ik het leven niet al te serieus. En geloof me, dat moet ook niet met vier kleine en een groot kind in huis! 😉
Liefs X Rianne
Foto’s: Rianne
