WIN! het boek van TwinZine-blogger Linda Velde
HOMESCHOOLING & CORONA – Een dagboek van de stomste juf van Nederland is het nieuwste boek van Linda Velde, tweelingmama en TwinZine-blogger. En jij kunt het winnen!
Het boek is een verzameling van pakkende en humoristische uitspraken van Linda over gedwongen thuis lesgeven aan haar oudste zoon, terwijl haar tweeling van twee niet meer naar de kinderopvang kon. Een supergrappig boek met veel herkenning voor elke ouder die in maart, april en mei 2020 in hetzelfde schuitje kwam te zitten.
Kijkje achter de schermen
Linda deelt hieronder met ons een situatie waarop één van haar uitspraken, die te lezen is in haar boekje, is gebaseerd. Lees haar verhaal en deel jouw grappigste of speciale anekdote over hoe jouw gezin omging met corona via Facebook, Instagram of e-mail. Uit alle inzenders loten wij twee winnaars!
LINDA
Een goed begin is het halve werk
Ik neem een slok van mijn derde kop koffie. Gatver, koud! Net als de andere twee koppen, die ik haastig hiervoor had ingeschonken en waarvan ik van eentje niet meer weet waar ik hem heb achtergelaten. Voorzichtig, om niet uit te glijden over een autootje, Duplo of verdwaalde mandarijnenschillen, baan ik me een weg door de woonkamer naar de keuken. Deze ochtend kan ik beslist niet zonder tenminste één slok warme koffie. Het is zo’n ochtend.
Onderweg passeer ik één van de tweeling die op het ‘nadenkstoeltje’ zit te jammeren. Hij had op een onbewaakt moment de werkbladen met rekensommen van de oudste, met de toch niet zo goed opgeborgen whiteboardmarker ingekleurd. De sommen waren onleesbaar geworden op wat losse onsamenhangende cijfers na. Het leek wel een gecensureerd Noord-Koreaans nieuwsbericht.
Door de muren hoor ik, net als de rest van de straat, mijn oudste zoon het onrecht van de daken schreeuwen. Ook hij heeft een time-out en nu vindt hij dat hij onheus is bejegend. Niet omdat zijn broertje zijn huiswerk onherroepelijk heeft vernietigd, maar omdat zijn moeder, aka de juf, heeft besloten dat hij het alsnog moet maken. Mama kan het gewoon opnieuw uitprinten.
Waar is nummer drie?
Plots blijf ik staan. Van twee van mijn kinderen weet ik de locatie, want ik heb ze gezegd daar niet meer vanaf te komen zonder dat ze oprechte excuses hebben aangeboden. Van het derde kind, de oudste van de tweeling, ontbreekt elk spoor. Alarmbellen gaan af. Snelheid is nu geboden. Mijn moederzintuigen springen maximaal aan en ik scan haastig de omgeving naar mogelijke misdaad in het verschiet. Shit, het traphekje naar de keuken staat open!
Ik trek een sprintje, maar heb niet door dat de enorme knuffelhond direct achter de salontafel verscholen ligt. Ik glijd uit over zijn lange oren, maar weet mijn balans nog net te herstellen. Helaas niet zonder de inhoud van de koude mok koffie vol over mijn prachtig witte mantelpak en de keurige blouse daaronder te knoeien. Die had ik gister om middernacht nog braaf gestreken en gestoomd, want vandaag heb ik een belangrijke conference call met een nieuwe klant.
Ik trek snel het jasje uit en hoor uit het washok een geritsel en een gedempte plof komen. Als een volleerd forensisch rechercheur maak ik denkbeeldig een snelle situatieschets van de plaats delict en kom ik geschrokken tot de conclusie dat hij op de wasmachine moet zijn geklommen. Mijn hart bonkt in mijn keel en ik ren al hinkelend, terwijl ik mijn rok uittrek, naar de bijkeuken. Daar staat hij. Op de plank boven de wasmachine, tussen de pakken waspoeder. ,,Kijk mama!”, roept hij opgewekt, terwijl hij een pak wasmiddel ondersteboven houdt: ,,Sneeuw!”
Een waterval van blauwwitte vlokken stroomt over mijn wasmachine, de volle wasmand ervoor en de vloer. Ik bemerk dat dit waarschijnlijk pak drie is die zo op mijn vloer eindigt. Dan maakt hij een plotselinge draai. Hij glipt. Ik spring naar voren en blijf met mijn voet achter de wasmand hangen. Hij valt naar achter. Ik naar voren. We treffen elkaar in het midden, precies naast de fles wasverzachter waar ik blijkbaar de dop niet goed van heb dichtgedraaid. Terwijl ik de kleine bergbeklimmer stevig in mijn armen sluit, druipt de inhoud van de omgevallen fles over het laatste beetje schone kleding wat ik nog aanheb.
‘Nog een keer mama!’, roept de dondersteen uitbundig.
Plan B
Ik heb de tv aangezet en de bergbeklimmer, de kunstenaar en de wereldverbeteraar zitten voor het beeldscherm. De rust is wedergekeerd. Ik wrijf over de kloppende ader op mijn voorhoofd. Het huiswerk is weer uitgeprint, maar dat schrappen we van de planning. Hij gaat maar achter een lopende band staan. Mijn keurig gestreken kleding ligt opgepropt in een sopje te weken. De wasmiddelpiste is als sneeuw voor de zon verdwenen en in weckpotten verdeeld.
De woonkamer is redelijk ontdaan van losliggende projectielen en oogt weer bewoonbaar. Ik weet niet hoe, maar deze crisis heb ik overwonnen. Voor mij staat de vierde dampend hete kop koffie. Net als ik een slok wil nemen, hoor ik voetstappen op de trap. Het is mijn man die wakker wordt. Hij heeft uitgeslapen, want hij moest er vannacht ook een keertje uit. De held. Ik kijk hem zwijgend over de rand van mijn mok aan. Met verbazing bekijkt hij mij van top tot teen. Naar mijn slordige knot bovenop mijn hoofd, de mascara op mijn wang, de kleverige, corrigerende onderjurk en naar mijn konijnenpantoffels.
En dan spreekt hij de legendarische woorden: ,,Maar lieverd, waarom ben je nog niet aangekleed? Je had toch een belangrijke meeting?”
Donderdag 2 april:
Vanmiddag op het matje bij de HR.
Kinderen hebben geklaagd dat de juf in haar onderbroek loopt.
Pagina 37 van mijn boekje ‘HOMESCHOOLING & CORONA – Een dagboek van de stomste juf van Nederland’
Boek bestellen?
Wellicht ben jij een van de winnaars van het boek van Linda, maar als je niet kunt wachten (of toch niet als winnaar uit de bus komt) kun je het boek ook bestellen. Bij Uitgeverij Boekscout of via Bol.com. En natuurlijk in de boekhandel.
Lees ook: Voorkeur voor het geslacht van je tweeling?
Foto’s: Linda
