Zo vierde ik de verjaardag van mijn tweeling wél goed
1, 2, 3… Annemarie knipperde met de ogen en toen werden haar meisjes drie jaar. Omdat ze de eerste 2 verjaardagen in een roes had beleefd, besloot ze het nu goed aan te pakken.
Bij de eerste verjaardag van mijn dochters was ik vooral heel blij dat zij (en wij) dat eerste jaar met een tweeling hadden overleefd. Ik vergat op de moment suprêmes om foto’s te maken. De tweede verjaardag ging eveneens in een soort roes aan me voorbij. De meisjes waren rond die tijd vrijwel continu ziek en we moesten hun feestje uitstellen. Ik was zelf te moe en gesloopt van al het spuug en snot om er heel goed over na te denken.
Daarom voelde hun derde verjaardag voor mij als de eerste keer dat ik het heel bewust ging meemaken. Zo pakte ik het aan.
FOTO’S Om de schade van de jaren ervoor in te halen (want ooooooo, wat groeien ze snel en ooooo, wat had ik veel te weinig foto’s van die eerste twee feestjes) organiseerde ik net voor hun verjaardag een fotoshoot (daarover later meer). Het voordeel als ze drie jaar zijn (eh, worden) is dat je ze al iets meer kunt regisseren, mits je de juiste technieken gebruikt (ook daarover later meer). Bovendien hadden ze er zelf ook lol in. Dit was dus al top.
TAARTEN Ik had er bij hun eerste en tweede verjaardag ‘maar’ eentje. Nu ze zelf voor het eerst ‘bewust jarig’ waren, wilde ik ze allebei een eigen taart geven. Dus niet een grote dubbele voor samen, maar twee iets kleinere. Dit keer hadden ze allebei een taart voor hun neus, met eigen kaarsjes. Ik weet niet of het voor hen uitmaakte – ze waren vooral onder de indruk van het zingen (zie hieronder) – maar voor mij voelde het goed. Ik maakte de taarten trouwens samen met mijn moeder en ze waren heerlijk (de meeste credits mogen naar mijn moeder)! 😉
ZINGEN We hebben voor allebei een verjaardagsliedje gezongen. Ook hiervoor geldt: ik heb geen idee of het voor hen een punt was geweest als we één liedje hadden gezongen. Maar deze tip kwam via een medetweelingmoeder (nogmaals dank Natascha!) en ik wilde ‘m meteen toepassen. Want inderdaad: ze verdienen allebei hun moment om te shinen. Al waren ze ook nu weer vooral heel erg onder de indruk van al die mensen die daar stonden te zingen. Maar we houden deze er natuurlijk in en ik kan me goed voorstellen dat het, hoe ouder ze worden, ook weleens lekker is als je niet in één adem wordt genoemd.
CADEAUS Niet geheel onbelangrijk natuurlijk. Kregen ze vorig jaar en het jaar ervoor nog een groot gezamenlijk cadeau, dat wilden we nu niet. Voor ons gevoel is drie jaar wel een leeftijd om ze allebei iets apart te geven. Later willen ze misschien zelf een groot cadeau samen kiezen, maar nu zijn ze daar net te klein voor. En ze zijn ook weer te groot om het helemaal voor ze te bepalen. Ze krijgen (komt nog, omdat ze er fysiek nog niet aan toe waren) allebei een loopfiets en voor het moment zelf hadden we bedeltjes voor hun armbandjes gekocht. Plus wat kleine cadeautjes zodat ze allebei in elk geval wat uit te pakken hadden. Ze kregen van anderen soms twee dezelfde dingen en soms allebei iets anders. Grappig genoeg zag ik niet echt heel verschillende reacties. Ook op driejarige leeftijd is voornamelijk het krijgen en uitpakken nog een feest. Dat is waarschijnlijk volgend jaar wel anders.
Het belangrijkste is natuurlijk dat de peuters een topdag hadden. Maar voor mij als moeder voelt het wel heel fijn dat ik deze keer alles veel bewuster heb beleefd. Dat maakte hun verjaardag vast niet beter, maar mijn herinneringen eraan nog wel weer een stukje mooier. En nu heb ik in elk geval foto’s en filmpjes genoeg om na te genieten.
Foto’s: TwinZine
