Zwanger in de States: ‘Wilden we graag een groot gezin? Nee!’
Nadine is met man en dochter geëmigreerd naar Amerika. Kort na de ‘big move’ krijgt ze een verrassing: ze is zwanger van een tweeling! Lees hier over haar bijzondere avontuur.
Het grootste cadeautje in dit hele emigratieproces is de tijd die ik heb mogen doorbrengen met Miss Myles. Het grote avontuur met zijn tweetjes tegemoet in het vliegtuig, weken wonen in een hotel, met zijn drieën van een huis een thuis maken, samen alle eerste keren beleven. Een vijfjarige die zich onder mijn ogen ontwikkelt tot een ongecompliceerd en zachtaardig wezentje met een onuitputtelijke bron vol humor en eigenwijsheid.
Vermoeiend
Omdat mijn eigen sociale leven zo rustig is, kan ik 100 procent mama zijn. Iets wat me in Nederland nooit lukte en waar ik heel eerlijk gezegd ook niet zo’n zin in had. Ik had zelf lunchdates, shopdates, vergaderingen, stapavondjes, eetclubjes… Wilde de stad in, geen verjaardag missen, familie werd regelmatig bezocht en dan moest ik natuurlijk ook nog naar de kapper, de sportschool en zo nu en dan eens even ontspannen in de sauna. Daarnaast wilde ik een coole, lieve, leuke moeder zijn, ondernemend en pedagogisch. Knutselen, bakken, afspraakjes met andere kleuters, fietsen, naar het speelparadijs, zwemmen, speeltuintjes, kinderboerderijen en weet ik wat allemaal bezoeken. VER-MOEI-END!
‘Ik heb dat moedergen niet’
Je hebt vrouwen met het moedergen. Vastbesloten in hun meisjesjaren om moeder te worden en al jaren paraat om de zorgzame heldin te zijn. Ik heb dat gen niet, maar hier in de USA snap ik wel dat je heel erg kunt genieten van je kind. En dat die liefde alleen ook gewoon genoeg kan zijn zonder allemaal extra prikkels…. Ik kijk naar haar en mijn hart danst. Ik laat de onrust die mij steeds in de weg stond om te genieten van die kleine momenten, van het zijn in het moment, beetje bij beetje los. Verrek, ik ben mindfull!
Huilbui
Ik dacht tot mijn 32ste dat mijn leven ook wel lekker chill was zonder kinderen, maar ineens was daar iets van een moedergevoel. Dat resulteerde in een wolk van een huilbui. Little did I know… Dat het leven nog zo’n ‘grappige’ kwinkslag voor ons in petto had in de vorm van een eeneiige tweeling? That’s a BIG BIG BIG SURPRISE!!!
‘Geen kraamhulp in Amerika’
Hadden we dit ooit verwacht? NEE
Wilden we graag een groot gezin? NEE
Komt het gelegen? NEE
Krijg je kraamhulp in Amerika? NEE
Hebben we familie en vrienden in de buurt? NEE
Zijn de ziektekosten in Amerika te doen? NEE
Maar zijn we er blij mee… NATUURLIJK
Nu de shock wat is ‘ingedaald’ wel…
Au pair
Hoe we het allemaal gaan aanpakken, wie ons kan komen helpen, of ons dat hier met Rubins drukke baan gaat lukken en wat dat allemaal met zich meebrengt, is een ander hoofdstuk. Meedenken mag! Uitgerekende datum is 7 Maart 2019. De bevalling zal dan wel ergens in februari zijn. Wilde je altijd al als een soort van gezellige ‘au pair’ aan een hele leuke Nederlandse moeder die in the USA een tweeling krijgt hulp bieden? Take your chance!
‘We zitten volop in de medische molen’
Life really happens while you are busy making other plans. Leuke wc-tegel met een waarheid als een koe! Intussen ligt op de plank: Het Tweelingenboek, alles over meerlingbevallingen, verdiepen we ons in het Tweeling Transfusie Syndroom en zitten we volop in de medische molen. Want in Amerika geldt: Safety First! Dus zo ongeveer elke week op controle.
Volgende week lees je hoe Nadine ontdekte dat ze zwanger was van een tweeling. ,,Rubin trekt witjes weg, grijpt naar zijn hoofd en spreekt de iconische woorden: ‘Het komt wel goed, het komt wel goed…”
Zie ook: https://thehanssens.wordpress.com/
Foto: Nadine
